In september 2009 ontmoette ik Caroline, als één van de deelneemsters aan de workshop Stilstaan bij je kinderwens. Caroline was toen 36 jaar oud, en voorzichtig begonnen om het idee van ‘samen met een man’ een gezin stichten los te laten.

Ruim acht jaar na die eerste kennismaking, sprak ik met Caroline over haar weg naar het moederschap.

Cécile deed een traject met drie gesprekken:

doelgericht nadenken en voelen

"Barbara heeft me ontzettend geholpen om doelgericht na te denken en te voelen over mijn kinderwens. In 3 gerichte coachingsessies lag de focus voor mij vooral op ‘zou ik deze wens alleen ook willen proberen te vervullen?’. Ik ervoer bij Barbara de ruimte om daar op allerlei manieren naar te kijken en mijn gedachten over te ordenen.

rust en houvast

Uiteindelijk ben ik voor mijzelf uitgekomen op ‘het feit dat alleen een kindje krijgen mogelijk is, betekent niet dat ik dit ook zelf wil’. Het gaf me ontzettend veel rust toen ik die zin op een moment tijdens een sessie uitsprak, en deze geeft me nu ook houvast.

logisch verdriet 

Ik voel wel verdriet over de niet-vervulde wens. Het hielp me dat Barbara daarin liet zien ‘maar dat is toch ook heel logisch?’.

Haar nuchtere aanpak en uitgebreide ervaring bij het begeleiden van vrouwen over dit onderwerp waren voor mij de belangrijkste redenen om dit traject met haar in te gaan, en ik ben zeer blij dat ik deze coaching bij haar heb kunnen doen."

 

 

Individuele coaching ook iets voor jou?

Op 29 mei 2013 schreef psycholoog Jolet Plomp op haar blog* een recensie over mijn boek Geen partner, wel een kinderwens:

 

"Ik las een boeiend boek dat ook nog eens heel nuttig en deskundig is. Daarom wilde ik het hier bespreken. Vervolgens stelde ik het schrijven van die recensie eindeloos uit. Dat kwam door het onderwerp: moeder worden zonder man.

Zo ben ik opgevoed – eerst is er liefde, en dan komen de kinderen. De praktijk was vaak anders - toen al en altijd al. Veel vrouwen voedden alleen hun kinderen op, maar meestal was dat het effect van het overlijden of anderszins onbedoeld afwezig zijn of verdwijnen van de vader. Ze hadden er niet positief voor gekozen; hoogstens hadden ze bij een ongewenste zwangerschap besloten geen abortus te plegen.

Tegenwoordig kunnen vrouwen wel zelf kiezen voor manloos moederschap - dankzij emancipatie, economische zelfstandigheid en de stand van de medische wetenschap. ‘Bam’ worden ze genoemd, deze bewust alleenstaande moeders.  En er komen er steeds meer van.  Het is begonnen in de jaren tachtig, toen ze overigens bom heetten – bewust ongehuwde moeders.

Het is zeker niet makkelijk om te kiezen voor alleenstaand moederschap. Dat wordt duidelijk als je Barbara  Lammerts van Bueren leest. Het begin van de complexe besluitvorming is dat deze vrouwen  onder ogen zien dat ze niet bijtijds een man hebben gevonden om kinderen mee te krijgen.  Zo ontstaat het idee om ‘moederschap’ los te koppelen van ‘man’.   In ‘Geen partner, wel een kinderwens’ wordt dit proces helder en genuanceerd beschreven.  

Persoonlijke, morele en praktische overwegingen

Het boek geeft een verhelderende uiteenzetting van persoonlijke, morele en praktische overwegingen:

·         Wil ik alleen voor een kind kiezen?

·         Mag ik alleen voor een kind kiezen?

·         Kan ik deze vorm van moederschap aan?

·         Hoe ga ik dat doen?

Lammerts van Bueren is zelf al enige tijd bam en ze kent alle relevante wetenschappelijke research. Zelf heeft ze ook onderzoek gedaan. Daaruit komt naar voren dat de vraag ‘Mag ik dit wel doen?’  bam-vrouwen de meeste hoofdbrekens bezorgt.  Er is echter geen enkele studie die overtuigend aantoont dat het slechter voor een kind is om op te groeien bij een alleenstaande moeder dan bij een vader en moeder.  Wel weten we dat kinderen erbij gebaat zijn om op te groeien met minstens drie vaste vertrouwde volwassenen m/v die voor ze zorgen. (Hierover gaat het fascinerende boek ‘Een kind heeft vele moeders’ van Sarah Blaffer Hrdy.)

Wie alleenstaand moederschap overweegt  kan dit boek niet missen.

Maar het helpt ook als je nog niet weet of je het bam-schap wel wilt aangaan.

Wie zeker weet dat ze alleen een kind wil, helpt dit boek om alle beslissingen te doorlopen. Zo is er de keuze van de donor - dat kan een bekende man zijn, of een donor van internet, of je maakt gebruik van een spermabank (anoniem of niet).  

Vrouwen die al bam of bom zijn, zullen het ook prettig vinden om dit boek te lezen. Ze kunnen er veel in herkennen en het zal ze helpen om te gaan met onverwachte tegenvallers.

Zelfs als je helemaal niets bammigs overweegt is dit boek interessant. Het geeft namelijk een boeiend beeld van nieuwe ontwikkelingen in ouderschap, waarbij Lammerts van Bueren ook de historische context schetst. En je leest over andere vormen van ouderschap dan het alleenstaande, zoals adoptie en pleegouderschap door 1, 2 of 3 ouders.  Het zal niet lang duren of iedereen komt deze varianten tegen in de eigen omgeving.

Barbara Lammerts van Bueren doet dit onderwerp alle eer aan. Ze is compleet - alle vragen en gedachten die bij mij opkwamen tijdens het lezen, werden even later behandeld. Bovendien is ze heel realistisch en objectief – ze gaat er vanuit dat je nooit zeker kunt zijn van de beslissing tot alleenstaand moederschap. Ze heeft alle begrip voor aarzelingen en ze poetst die nooit weg.

Haar motto is: Je moet dit alleen doen als je het echt heel graag wilt, en dan nog raad ik je aan om eerst alle aspecten van je keus serieus te checken aan de hand van dit boek. Maar áls dat allemaal is gedaan en je verlangen naar een kind is nog even groot, dan is Lammerts van Bueren bemoedigend: bam is een reële mogelijkheid, die je leven kan verrijken.

Gezien al deze complexiteit en gevoeligheden heb ik door dit boek veel bewondering gekregen voor Barbara Lammerts van Bueren.  Ze moet een hele heldere geest hebben en haar gevoelens goed kunnen accepteren en hanteren. Dit boek is namelijk glashelder geschreven. Geen verhullende zinnen, geen kromme redeneringen, maar ook nooit domme simplificaties of irreëel optimisme.  Dit  boek is doordrongen van warme acceptatie en genuanceerde zorgvuldigheid.  Het verbaast me dan ook niet dat Lammerts van Bueren een praktijk heeft voor de begeleiding van alleenstaande vrouwen met kinderwens.  

Nog even over mijn uitstelgedrag bij het schrijven van deze recensie. De norm ‘elk kind heeft een vader nodig’ zit er bij mij diep ingebakken en dat heeft mijn levensloop sterk beïnvloed. Dat ik na de scheiding goede vrienden bleef met de vader van mijn toen driejarig kind spijt me niet, uiteraard.  Maar dat ik vlak voor mijn 40^ste mijn verlangen om nogmaals moeder te worden aan de kant schoof wegens gebrek aan een man… Het geeft me een kriebelig gevoel dat dit misschien niet echt nodig was."

 

Geen partner, wel een kinderwens;  handreikingen voor alleenstaande vrouwen die het moederschap overwegen, Barbara Lammerts van Bueren, 2012, uitgeverij Zhonoor.

Boek bestellen? Dat kan hier.

 

* de website (inclusief blog) van Jolet Plomp is niet meer online

Een kind krijgen met hulp van een bekende die donor voor je is: voor veel single vrouwen is dat een aantrekkelijk idee. Maar ook spannend en ongemakkelijk. Wie zou er voor jou donor kunnen en willen zijn? Waar moet je afspraken over maken? En wat als het anders uitpakt dan bedoeld?

Ik schreef er een boek over:

Donor bekend

Gids voor single vrouwen die een bekende donor willen voor het realiseren van hun kinderwens.

Verschenen in mei 2017, en te bestellen via deze link. 

"Ik vind je boek Donor Bekend echt heel erg fijn om te lezen. Wat staat hier veel informatie en ervaringen in over zaken waar je wel aan denkt maar het nergens kan opzoeken of navragen."

 

Wat eraan vooraf ging

De afgelopen jaren heeft de vruchtbaarheidsindustrie een vlucht genomen. Er kan veel, en steeds meer. Maar zou je alles wat kán ook moeten willen?

Denemarken

Eén van de aspecten is de (verdere) commercialisering van donorsperma, met name door de Deense spermabanken. De afgelopen periode is er veel aandacht voor geweest. Denk aan het artikel ‘Met één klik sla je een Deen aan de haak als zaaddonor’ in Volkskrant Magazine (januari 2015, volledige artikel alleen voor abonnees) en de BBC documentaire The vikings are coming (2015).

Ik begrijp heel goed dat de Deense spermabanken voor veel vrouwen een aantrekkelijke optie vormen: in tegenstelling tot de Nederlandse situatie, zijn er geen wachtlijsten, is er veel informatie beschikbaar over de donor en kun je zélf kiezen.

Toch merk ik dat ik ook moeite heb met deze commercialisering, met de schaalvergroting. Want waar in Nederland het maximum aantal nakomelingen per donor 20-25 is, kennen de Denen geen maximum. Per land worden de regels gerespecteerd, maar omdat de business internationaal is, tellen de quota van alle landen op…

En wat betekent dit voor een kind? Dat er zaad is uitgezocht uit een catalogus, dat donoren (mede) om het geld hun zaad doneren, dat hij of zij ongelooflijk veel halfbroertjes en –zusjes kan hebben…

Ik heb geen antwoorden op deze vragen, maar voel wel een sterke behoefte om een alternatief meer onder de aandacht willen brengen. De bekende als spermadonor.

Een bekende donor – de C-donor

Wat of wie is een bekende donor? Dat varieert. Van iemand met wie je al jaren goed bevriend bent, tot iemand die je nu nog niet kent, maar met dit doel gaat zoeken. En alle gradaties daartussenin.

Bij een bekende donor ontstaan kinderen vanuit een persoonlijke betrokkenheid, uit de band ot het contact tussen mensen die elkaar iets gunnen. Binnen de menselijke maat van kinderen krijgen. Met gevoel.

Ook mijn eigen ervaring speelt hier een rol in: alweer heel wat jaren geleden bood een vriend (samen met zijn toenmalige vriendin) aan om donor voor mij te zijn. Ik wist niet wat me overkwam!! Deze zomer wordt mijn (oudste) dochter 17…

In alle tussenliggende jaren is de donor (en zijn – later ook nieuwe – vriendin) vanaf de zijlijn bij mijn gezin betrokken geweest. In alle openheid en op een ontspannen, vanzelfsprekende manier. En dat is voor mijn dochter en voor mij van onschatbare waarde.

Waarom een bekende donor?

Waarom zou je voor een bekende donor kiezen? Daar kunnen verschillende redenen voor zijn: om een beeld te hebben bij die andere 50% genetische inbreng, om je kind al op jonge leeftijd de kans op contact met de donor te bieden, om het minder ‘klinisch’ te laten zijn.

Boek met handreikingen

Alle vrouwen die graag een bekende donor zouden willen, en al die mannen die potentieel donor zouden kunnen zijn, wil ik een handreiking bieden in de vorm van een boek, met daarin een combinatie van ervaringen en concrete informatie.

De ervaringen van alleenstaande vrouwen met een kinderwens die kozen voor een bekende donor. Ervaringen van mannen die zichzelf aanboden als donor, of gevraagd werden. Wat heeft het hen gebracht? Hoe hebben ze het aangepakt, en hoe is het hen vergaan toen er eenmaal een kind geboren werd. 

Naast ervaringen vind je ook concrete informatie en praktische handreikingen: hoe vraag je iemand, of hoe bied je je aan? Waar moet je het met elkaar over hebben, hoe kom je op een goede manier tot een keuze? Wat kun je vastleggen? Wat moet je vastleggen? Kies je voor zelfinseminatie of een traject bij een kliniek? En: welke rol gaat de donor spelen en wat vertel je je omgeving over de (identiteit van de) donor?

De focus van het boek ligt op de donor uit eigen kring of via via. Er is ook een hoofdstuk gewijd aan het zoeken van een donor via internet.

Met dit boek hoop ik de drempel die velen ervaren bij de keuze voor een bekende als donor, te verlagen. Ik hoop dat vrouwen die dit willen, de moed te hebben een man te vragen (of voor mannen: een vrouw een aanbod te doen). Het is dan geen liefde, maar wel vriendschap, of in ieder geval een warme persoonlijke betrokkenheid, waar deze kinderen uit voortkomen. En dat voelt voor mij toch heel anders dan een Deense internetcatalogus.

 

nbd biblion recensie

'De auteur heeft een zeer grondig, helder boek geschreven over het zoeken en vinden van een spermadonor om een kind mee te krijgen. Gebaseerd op eigen ervaring en interviews die ze hield met andere vrouwen en een paar donoren. Wie zou er donor kunnen en willen zijn? Hoe ga je het gesprek hierover aan? Waarover moet je afspraken maken? En wat als het anders uitpakt dan bedoeld? Welke rol krijgt de donor in het leven van het kind en met welke juridische zaken krijg je te maken? Het boek bevat de delen Zoeken en verkennen, Verdiepen, Donor gevonden en Bijlagen (onder andere Instructie zelfinseminatie). Dertien hoofdstukken met titels als Waarom een bekende donor? Openheid en omgeving, Zwangerschap en bevalling. Gericht op de Nederlandse en Vlaamse markt. Sinds 2009 begeleidt de auteur Lammerts van Bueren alleenstaande vrouwen met een kinderwens in haar praktijk 'Alleen met kinderwens - Coaching & advies'. Zij is solomoeder van twee dochters. In 2013 verscheen haar eerste boek 'Geen partner, wel een kinderwens'. www.alleenmetkinderwens.nl'

Recensent: Iris Stekelenburg-van Halem

 

Je kunt het boek bestellen via deze link.

Behoefte aan begeleiding bij het zoeken naar een bekende donor? Dan is Traject C misschien iets voor je.

"In augustus 2015 hak ik de knoop door om een afspraak te maken met Barbara voor 3 gesprekken. Een aantal maanden daarvoor heb ik al contact gezocht om te kijken of coaching aansluit bij mijn vragen.

Dit moet ik toch zelf wel kunnen

Ik stel het achteraf gezien denk ik uit omdat er hardop over in gesprek gaan betekent dat ik ook echt een keuze moet gaan maken.

Ook denk ik er zelf wel uit te kunnen komen met hulp van mijn omgeving. Maar de tijd begint te dringen, ik wordt waarschijnlijk begin 2016 opgeroepen voor start van de KID. Dus ik geef mezelf dan een duwtje en doorbreek de cirkel van uitstellen en piekeren.

Spannend

Met een brok in mijn keel en spanning in mijn lijf stap ik het Coachhuis binnen. Ik realiseer me dat ik heel veel in mijn hoofd heb geworsteld en het eerste gesprek een moment is om alles uit te spreken en op tafel te leggen. Natuurlijk spelen er gedachtes in mijn hoofd over ‘is het niet gek’ of ‘wat zal ze er van vinden’, maar ik heb mezelf voorgenomen alles uit te spreken, het is nu of nooit.

En al snel merk ik dat Barbara geen oordeel heeft, luistert, samenvat en vragen stelt om de dingen te verhelderen. Ik kan de tranen laten stromen en mijn kracht laten zien, het mag er allebei zijn.

Waarom wil ik dit eigenlijk?

Ik wil graag mijn drijfveren om voor alleenstaand moederschap te kiezen onderzoeken. Ik kom er zelf niet uit, draai rond in cirkeltjes, waarbij ik de angst heb dat het geen zuivere keuze is, het belast is met mijn eigen verlangens en behoeftes.

Barbara heeft mij laten zien dat er veel drijfveren zijn en dat die er allemaal mogen zijn, dat ze naast elkaar bestaan en allemaal oké zijn. Een omdraaioefening heeft mij veel inzicht gegeven waardoor ik een grote stap in mijn proces heb kunnen zetten.

Kan ik het?

Ook heb ik ruimte gevraagd om te onderzoeken in hoeverre mijn persoonlijkheid (lees tikkeltje neurotisch en controlebehoeftig) en het vormgeven van het alleenstaand moederschap samen gaan.

Met behulp van het schrijven van mijn levensverhaal en het gezamenlijk reflecteren daarop heb ik mijn krachten ontdekt en ook gezien hoe ik om ben gegaan met eerdere moeilijke en onvoorspelbare situaties. Het heeft mij veel (zelf)vertrouwen gegeven.

Blij!

Het samen met Barbara onderzoeken van deze twee thema’s hebben mij al vrij snel doen inzien dat ik de goede weg ben ingeslagen en ik dit mag en dat ik daar ook verheugd en blij over mag zijn. Want dit is eigenlijk een derde thema geweest voor mij.

Door de rouw om wat er niet is, heb ik het lange tijd moeilijk gevonden om me ook blij te voelen over de invulling die ik wil en kan geven aan mijn kinderwens.

Dat ik alle positieve gevoelens en fantasieën mag toelaten. Net zoals ik de positieve steunende woorden van de mensen die me lief zijn mag geloven en er op terug mag vallen.

Dus eigenlijk dat ik alle positieve aspecten mag ontvangen en omarmen, naast dat het soms ook pijnlijk is om dit alleen te doen en het ook een rouwproces is.

Een enorme stap voorwaarts

Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat ik in de afgelopen 4 maanden, mede dankzij de gesprekken met Barbara, een enorme stap voorwaarts heb gemaakt in mijn proces.

Momenteel ben ik in het ziekenhuis begonnen met KID. Natuurlijk zijn er nog momenten van twijfel en angst, vliegt het me aan. Maar in de basis voelt het zo goed, en ben ik blij dat ik deze beslissing heb kunnen maken en het mezelf heb gegund om daarbij ondersteuning van Barbara te vragen."

 

Annet (september 2015 - januari 2016)

 

Individuele coaching: ook iets voor jou?

Arianne heeft een traject gedaan met 3 coachingsgesprekken. Zij blikt terug:

Wat eraan vooraf ging

"In april 2014 stelde ik mijzelf voor het eerst de vraag “Wil ik alleen een kind?” Mijn zoektocht naar een antwoord begon met het lezen van je boek. Gevolgd door het bijwonen van je informatieavond “Kinderwens Wegwijzer” in september.

Die avond was voor mij echt een keerpunt van denken naar doen.

Vol energie en overtuiging dat ik op een “ja” uit zou komen begon ik stapsgewijs antwoorden te zoeken op de 3 grote vragen “Wil ik het (alleen)?”, “Mag ik het?” en “Kan ik het?”. Je vele tips boden me daarbij houvast.

Behoefte aan positieve energie, regie en actie

Na een paar maanden raakte ik die houvast toch kwijt en liep ik vast in het vele denken, dubben en twijfelen.

Ik zag steeds meer beren op mijn weg en van mijn kracht, overtuiging en energie was weinig meer over. Het lukte me niet om de regie weer terug te pakken.

Zodoende heb ik jou gevraagd om mij te helpen weer in de actie-modus te komen.

In ons 1e gesprek kwam naar voren dat “Bang” wel het allesoverheersende thema was dat de positieve, krachtige thema’s dreigde te overschaduwen.

Door daarover in gesprek te gaan kreeg ik nieuwe inzichten en deed ik interessante ontdekkingen.

aanmoediging - bemoediging

Al gelijk na ons 1e gesprek merkte ik een plezierige, positieve, spanning in m’n lijf. Het voelde alsof er weer voorzichtig energie en kracht begon te stromen.

Er was echt al wat in beweging gezet.

Aan de opdrachten ter voorbereiding van het tweede gesprek heb ik thuis met veel plezier gewerkt en ze hielpen mij om uit mijn hoofd te komen.

En wat vond ik het fijn dat je mij aanmoedigde en bemoedigde bij het bellen naar de klinieken. Want wat had ik daar tegenaan zitten hikken zeg.

Kracht en inspiratie

Het bespreken van de gemaakte opdrachten in ons 2e gesprek heeft mij doen beseffen dat de komst van een kindje misschien wel een einde kan gaan maken aan de voortdurende onrust/onbalans die mijn leven de afgelopen jaren kenmerkt. Het kan betekenis aan mijn leven geven.

Dit inzicht heeft er voor gezorgd dat ik me een stuk krachtiger ben gaan voelen ten aanzien van het solomoederschap.

Het inspiratiebord rondom mijn kinderwens / het moederschap dat ik naderhand thuis heb gemaakt heeft daar ook aan bijgedragen. Een leuke tastbare herinnering waar ik blij van word als ik ernaar kijk.

Ons 3e gesprek vormde een mooie afsluiting waarin we begonnen zijn om mijn zachtere krachten een gezicht te geven – tastbaar te maken. Zij hebben mij ook wat te vertellen en kunnen tegenwicht bieden aan de soms schreeuwende beren op de weg. Ze zijn nog “under construction” maar ik bespreek ze binnenkort graag nog met je. Fijn dat je dat nog wilt doen.

Oplossingen kunnen soms zo eenvoudig zijn

Concluderend kan ik zeggen dat je me geholpen hebt om mijn twijfels en angsten te relativeren of er een plekje voor te vinden.

Jij wist mijn hersenspinsels pakkend samen te vatten en terug te brengen tot de kern.

Oplossingen kunnen soms zo eenvoudig zijn dat ik ze gewoonweg niet zag. En mijn overtuigingen om voor solomoederschap te gaan zijn flink aangesterkt.

Ja, er gaan zeker nog teleurstellingen komen en twijfels gaan vast en zeker de kop weer op steken. Maar ik heb nu een paar mooie collages en inspiratieborden waar ik op terug kan vallen.

Ja, ik wil!

Het antwoord op de vraag “Wil ik alleen een kind? is dus een “ja” geworden. Ik durf nu hardop uit te spreken dat ik er voor wil gaan. De eerste intake is zelfs al gepland.

En dat, Barbara, heb ik aan jou te danken. Daar wil ik je dan ook ontzettend voor bedanken!

Jij bood mij een veilige, vertrouwde omgeving waarin mijn twijfels en gevoelens er mochten zijn zonder daar een oordeel aan te koppelen. Ik heb onze gesprekken als heel prettig ervaren.

Ik heb vertrouwen in wat komen gaat."

 

Arianne (2015)

 

Individuele coaching, ook iets voor jou?

 

Ik help je de regie over je kinderwens te nemen. Want ook als het niet gelukt is om (op tijd) een geschikte partner te vinden, zijn er mogelijkheden om je verlangen naar een kind te realiseren.

Het leven loopt soms anders dan je gedacht of gehoopt had: de partner met wie je samen een gezin had willen stichten is er niet. Of misschien heb je een relatie, maar wil hij/zij geen kind(meer), en zul je de liefde moeten afwegen tegen je kinderwens.

 

Je hebt een keuze. Altijd.

Ook in je eentje kun je moeder worden.

Die stap zetten kan moeilijk zijn. Spannend en veelomvattend. Maar er is maar één iemand die kan bepalen of alleenstaand moederschap ook jouw keuze kan zijn, en dat ben jij zelf.

Omdat het zo'n grote, levensbepalende beslissing is, is het helemaal niet gek als je erin vast loopt. De weg kwijt raakt.

 

Ik kan je helpen door te zorgen voor

 

Rust, overzicht en antwoorden op je vragen

Omdat je weet wat er kan, wat voor jou belangrijk is en waar je informatie vindt of terecht kunt met je vragen of voor een behandeling is het een stuk rustiger geworden in je hoofd.

 

Duidelijkheid over de praktische consequenties

Wat het voor jou in praktische zin betekent om alleen moeder te worden: financiën, netwerk, het combineren van werk en zorg. 

 

Maximale tijd om een geschikte donor/vader te vinden

Als je de mogelijkheden kent en weet wat voor jou belangrijk is bij de donorkeuze, kun je heel doelgericht in actie komen en/of op zoek gaan.

 

Vertrouwen in je beslissing

Je kunt een weloverwogen afweging maken, op basis van 'objectieve' informatie en ervaringsverhalen van andere vrouwen, BAM-moeders, donoren en kinderen. Je mag vertrouwen op de keuzes die je maakt, omdat je goed en serieus hebt nagedacht over hoe het voor jou, en meer nog voor jouw eventuele kind zal zijn.

 

Steun en eigen kracht

Je kunt je wens of je plannen met meer vertrouwen delen met je omgeving. Je kunt beter dealen met lastige situaties en je weet waar je terecht kunt voor steun en inspiratie.

 

Ik help je in actie te komen en keuzes te maken. Stappen zetten, actief bezig zijn met je kinderwens. Misschien eerst kleine stapjes en kleine keuzes, maar uiteindelijk ook het grote besluit over wel of niet.

 

Aanpak

Het is niet 'zomaar' dat ik werk met alleenstaande vrouwen die een kinderwens hebben. Ik vind daar wat van, op basis van mijn eigen ervaring, gevoed door onderzoeken, boeken en artikelen, en geinspireerd door talloze gesprekken met vele betrokkenen en bovenal met de vrouwen zelf.

 

Drie uitgangspunten

• Een kinderwens is een heel natuurlijk verlangen. Ook als je alleen bent.
• Alleen kiezen voor een kind kan een verantwoorde keuze zijn.
• Alleen kiezen voor een kind is een ingrijpende keuze, voor jou én voor je kind

 

Dat betekent dat je tijd nodig hebt voor bezinning, om naar je gevoelens, verlangens en gedachten te kijken. Concrete informatie om inzicht te krijgen in de praktische consequenties van de keuze voor alleenstaand moederschap.

Omdat het zo'n ingrijpende en veelomvattende keuze is, is het helemaal niet gek als je niet goed weet waar je moet beginnen, je jezelf verliest in vicieuze denkcirkels en ook angst en twijfel voelt bij het maken van een keuze.

 

Overzicht, structuur en een stappenplan

Als jij behoefte hebt aan overzicht, structuur en een stappenplan om beweging te krijgen in het dilemma geen partner, wel een kinderwens, ben je hier op de goede plek.

 

Lees verder bij

 

Alleen met kinderwens is een intitiatief van Barbara Lammerts van Bueren (1965), zelf alleenstaand en (bewust) moeder van twee dochters:

'Ik was begin dertig, alweer langere tijd single en mijn twee beste vriendinnen trouwden en raakten zwanger. Dat was voor mij het moment dat mijn kinderwens sterker dan ooit voelbaar werd.

Pijnlijk voelbaar, want ik had geen partner.

De optie om 'alleen' een kind te krijgen, was wel eens door mijn hoofd geschoten. Maar hoe moest ik dat doen? Waar moest ik heen? Wie kon me helpen?

Ik had het gevoel de enige te zijn die hiermee worstelde.

Na een lange zoektocht, vond ik vrouwen die net als ik graag moeder wilde worden, maar geen partner hadden. Ik verzamelde (schaarse) informatie, en begon erover te praten met mijn omgeving.

Uiteindelijk bén ik moeder geworden. Alleen. Voor mijn oudste dochter (2000) is een vriend donor geweest; mijn jongste dochter (2004) heb ik geadopteerd.'

 

Ook jouw leven loopt misschien niet zoals je gedacht of gehoopt had: ooit droomde je van die liefdevolle partner met wie je een gezin zou stichten. Nu heb je veel voor elkaar, maar geen duurzame relatie. Daar kun je verdrietig en boos over zijn. Dat mag.

En je hebt een keuze: blijf je je slachtoffer voelen van deze situatie of neem je je leven in eigen hand, en ga je andere mogelijkheden onderzoeken?

 

Met Alleen met kinderwens wil ik:

• nieuwe perspectieven bieden
  er zijn ook andere wegen dan de traditionele die leiden naar het moederschap
  
  
• uitnodigen tot bezinning
  alleen moeder worden is niet zomaar een keuze: het is een ingrijpende keus, voor jou èn voor jouw kind. Wat komt er allemaal bij kijken? In praktische zin, maar bovenal qua emoties, verantwoordelijkheid (naar je kind, jezelf en je omgeving), etc.
  
  

• het solomoedergezin een gezicht geven
  solomoedergezinnen zijn ook gewone gezinnen, maar worden toch nog vaak met argusogen bekeken. Gaat dat wel goed? Kan de opvoeding wel zonder vader?

 

In een veilige omgeving, bied ik rust en een luisterend oor. Met behulp van diverse opdrachten nodig ik je uit stil te staan bij jezelf en je wensen en verlangens. In gesprekken en workshops gebruik ik creatieve middelen, ben ik relativerend, opbouwend kritisch, positief en betrokken.

In 2007 ben ik gestart met een eigen praktijk voor loopbaanbegeleiding, gericht op alleenstaande vrouwen met kind of kinderwens. De focus is sinds 2009 steeds meer komen te liggen op het begeleiden van alleenstaande vrouwen met een kinderwens. Alleen met kinderwens is daar het resultaat van.

Ik kan putten uit meer dan 20 jaar ervaring als solomoeder (in spe), een breed netwerk en gesprekken met honderden vrouwen die als single bewust bezig zijn/waren met hun kinderwens.

Van mijn eerste boek uit 2013  'Geen partner, wel een kinderwens' verscheen in 2018 de tweede, geactualiseerde druk. In mei 2017 verscheen mijn tweede boek, Donor bekend. 

Sinds 2020 ben ik ook projectleider/contentmanager van het Landelijk Informatiepunt Donorconceptie. 

 

 

 

Alleen met kinderwens in de media

• 13 mei 2017 - artikel 'In je eentje een kind krijgen? Gewoon dóen!' in moederdagbijlage bij De Morgen (NB de titel is niet van mij!)
• april 2017 - artikel 'Een man kan altijd nog. Een kind niet' in Vrij Nederland
• juli 2016 - artikel 'Mommy memories' in Fabulous Mama & family
• 25 januari 2016 - BNN programma Lauren! over de kinderwens (lees ook mijn blog hierover)
• november 2015 - artikel 'Ervaring te koop' in WIJ jonge ouders
• november 2015 - artikel 'Happy single + baby' in Marie Claire
• augustus 2015 - bijdrage aan Dossier kinderwens, 'Plan B, dan doe ik het toch alleen!'in Opzij
• 4 juli 2015 - adviseur in EO programma Dilemma: Zal ik single moeder worden?
• april 2015 - artikel 'Mijn dochters zijn mijn alles' in Mijn Geheim special
• 13 april 2015 - te gast bij Pauw
• herfst 2014 - artikel 'Single met kinderwens' in Rekels
• 9 juli 2014 - De Wachtkamer, IKON, aflevering 'Geen partner, geen kind?'
• 27 juni 2014 - radiointerview programma Middagpost, Radio2 Antwerpen
• 27 juni 2014 - artikel 'Kinderloos en single? Bel de kinderwenscoach' in De Morgen
• 14-20 mei 2014 - artikel 'Plan B: als de prins met het gouden zaad maar niet komt' in Viva
• 30 april 2014 - artikel 'Happy in m'n eentje' in (Belgische) Libelle
• 18 maart 2014 - gast in het programma Studio MAX Live (item: BAM)
• 29 januari 2014 - 'steeds meer single vrouwen naar de spermabank' in EditieNL, RTL4
• januari 2014 - artikel 'Moeder zonder meer' in Psychologie Magazine
• juli/augustus 2013 - getipt door Jolet Plomp, in de rubriek Consult in Psychologie Magazine
• 23 mei 2013, column van Esma Linneman: De Babywensconsulent in Viva
• 25 maart 2013 - gast in het programma RTL Koffietijd
• 13-19 februari 2013 - bijdrage aan dossier 'Ik wil een kind' in Viva
• 4 februari 2013 - artikel Moederziel in De Volkskrant, n.a.v. verschijnen 'Geen partner, wel een kinderwens'
• 20 december 2012 - artikel over BOM en BAM moeders in de Groene Amsterdammer
• 24-30 oktober 2012 - artikel 'Ook in je eentje mag je een kinderwens hebben' in Vriendin
• 29 september 2012 - meepraten in Debat op 2 'Hoe ver ga je in je kinderwens?'
• 30 juni 2012 - radiointerview BNN Lust!
• 27 april 2012 - Vrijheid in relatie tot een kinderwens, in Margriet
• 21 april 2012 - aflevering NTR Gonzo 'Khadija zoekt zaad'
• november 2011 - commentaar bij artikel 'De kroegbaby' in Opzij
• 1-7 juli 2011 - artikel 'Geen man, toch een kind' in VROUW / de Telegraaf
• 21-27 januari 2011 - artikel 'Gezin nieuwe stijl' in Libelle
• april/mei 2010 - artikel 'Alles in één moeder' in KEK mama
• 19 april 2010 - artikel 'Geen man, toch een kind krijgen' in katern Vrouw van het AD
• 7 mei 2009 - coverartikel 'Kind zonder man' in Intermediair

 

Wel of niet in je eentje voor een kind kiezen, is niet 'zomaar' een keuze, dat is een levensbepalende keuze. Een keuze met grote consequenties, voor jezelf maar ook voor je eventuele kind. Bovendien betekent de optie 'alleen' meestal ook afscheid nemen van de droom om 'samen' een gezin te stichten.

Hoe kom je op een goede manier tot een keuze?

Waar begin je, hoe weet je of alleen een kind iets voor jou is, wat zullen mensen in je omgeving vinden, ...

Alle gedachten, gevoelens, zorgen en twijfels kunnen je verlammen. Niet weten welke stappen je kunt of moet zetten, maakt dat je de keuze voor je uit schuift. En daarmee verlies je tijd. Kostbare, vruchtbare tijd.

 

Herken jij je in deze situaties:

'Ik vraag me af of ik écht (ook alleen) een kind wil'

Kinderen krijgen leek altijd zo vanzelfsprekend. Ik kan me niet herinneren dat ik daar heel bewust over nagedacht heb. Maar nu wel: ik heb geen partner. Dat betekent dat ik echt een bewuste keuze moet maken. En nu weet ik opeens niet meer zo zeker wat ik wel of niet wil.

 

'Ik maak alles in mijn leven afhankelijk van wel of geen kind'

Zolang ik geen besluit heb genomen, staat mijn hele leven in de pauze-stand. Ik zou wel willen verhuizen, maar: moet ik op zoek naar een huis met een extra kamer, en in een kindvriendelijke buurt of niet? Ik heb een andere baan aangeboden gekregen, maar moet ik dat wel doen?

Alles stagneert in afwachting van het antwoord op de achterliggende vraag: alleen een kind, ja of nee.

 

'Mijn kind zal straks geen vader hebben: mag ik dat beslissen?'

Ik voel me nu al schuldig dat mijn kind straks, door mijn wens, mijn beslissing, zonder vader op zal groeien. Kan ik het maken dat mijn kind geen papa zal hebben? Heeft een kind geen 'recht' op twee ouders? Is het niet schadelijk om je vader niet te kennen? Ik wil mijn kind niet bij voorbaat al tekort doen.

 

'Kán ik het wel, alleen een kind? Ik zie zoveel beren op de weg'

Ga ik het financieel redden, hoe doe ik het met mijn werk, heb ik wel genoeg mensen in mijn netwerk. En heel veel 'wat als...' vragen: Wat als mijn kind straks ziek is? Wat als ik ziek ben? Wat als ik mijn baan verlies...

 

'Waar en hoe moet ik beginnen?'

Wat zijn de mogelijkheden, waar kan ik terecht, hoe kom ik tot een keuze? Ik wil wel, maar ik weet niet hoe. Omdat ik gewoon niet weet welke stappen ik kan of moet zetten, schuif ik het voor me uit. En iedere maand ben ik me ervan bewust dat er weer een kans onbenut voorbij is gegaan...

 

'Wanneer hak ik de knoop door om er alleen voor te gaan?'

Geef ik mezelf nog tijd om toch nog een partner te vinden, of om een prille relatie de kans te geven? (het is de vraag of dat überhaupt nog lukt: mijn kinderwens zet alles op scherp). Of verlies ik daarmee kostbare tijd? Wat is nou het moment om over te gaan naar 'Plan B'?

 

Dan kan ik je helpen:

• los te komen uit vicieuze denkcirkels
• te ontdekken wat jij nou echt wilt
• serieus te kijken naar de consequenties van je keuze
• te relativeren
• door je de weg te wijzen

 Lees meer over

van Alleen met kinderwens

Astrid heeft een traject met 3 individuele coachingsgesprekken gedaan. Dit is hoe zij daarop terugkijkt:

Waarom bij jou?

"Ik wilde graag door jou gecoacht worden omdat ik je boek had gelezen. Ik vond dat je treffend schreef.

Naast feiten en praktische tips beschreef je gevoelens die heel herkenbaar waren. In de nieuwsbrieven beschreef je herkenbare situaties en stelde je vragen die me raakten en waarmee ik aan de slag kon voor mijn eigen zoektocht. De nieuwsbrieven leken (en lijken) vaak precies te passen bij het moment waarin ik me als lezer bevond."

Doel: een stevige(re) basis voor mijn keuze

"Omdat ik heen en weer geslingerd werd door verschillende emoties, gedachten en angsten en door de mening enerzijds van mijn familie (weerstand) en anderzijds mijn vrienden (toejuichen) besloot ik me in te schrijven voor het coaching traject.

Op deze manier wilde ik een stevige basis leggen voor mijn keuze. Mijn eigen basis. En de weg vinden naar mijn hart: wat wilde ik vanuit mijn wezen zonder angsten en gedachten?

Ik had voorgaand aan het traject zelf al veel geschreven om mijn gevoelens en gedachten te ordenen."

Voelen en denken, de hart-kant en de praktische kant

"De opdrachten lieten me weer op een andere manier naar de verschillende aspecten in het proces kijken en nieuwe gevoelens ervaren.  

De opdracht waarbij ik mijn levensloop beschreef en tekende en de opdracht waarin ik mijn gevoelens rondom mijn kinderwens moest beschrijven gaven mij een heel helder inzicht hoe groot die wens is en dat die wens mijn hele leven een rol heeft gespeeld.

Tijdens het schrijfproces komen veel, soms ver weg gestopte, herinneringen boven. Het antwoord op de vraag welke grote beslissingen ik in mijn leven had genomen en welke rol anderen hierbij hadden gespeeld, gaf mij de kracht op mijzelf en mijn hart-gevoel te vertrouwen. 

De afwisseling van schrijvende en visuele opdrachten vond ik inspirerend. Bepaalde beelden ondersteunden direct mijn gevoel, waardoor gevoelens/gedachtes inzichtelijk werden of bevestigd werden.

Binnen de opdrachten is er ruimte voor de hart-kant, voor de verschillende relaties om je heen en ook voor de praktische kant.

De volgorde van de opdrachten vond ik fijn, omdat je je eerst op je diepste verlangen kan focussen. Dat gaf voor mij een heel duidelijk beeld van wat ik wilde. Vanuit dat standpunt kijk je anders tegen de andere aspecten aan die je in dit proces tegenkomt." 

Krachtbron voor de toekomst

"Daarnaast is de verzameling van opdrachten een mooie verslaglegging van een bijzondere ontwikkeling en fase in je leven. Een waardevol document waarop je in de toekomst kunt terugvallen en waar je kracht uit kunt putten.

De kwaliteiten, genoemd door dierbaren, is daar een heel belangrijk onderdeel van. Hoe het leven ook loopt."

Ervaringsdeskundige

"Ik vond de gesprekken fijn, kon mezelf zijn, de sfeer was rustig en vriendelijk. Warm. De vreugde, de twijfels en angsten mochten er zijn. Door erover in gesprek te gaan worden gevoelens, gedachten, problemen en angsten helder. Hierdoor lukte het om ze te rationaliseren, er oplossingen voor te vinden of ze een plek te geven.

En heel fijn hierbij is dat je te maken hebt met een ervaringsdeskundige met dezelfde soort gevoelens, maar ook met de daadwerkelijke ervaring van het in je eentje kinderen ter wereld brengen en opvoeden."

Opbrengst: vertrouwen

"Dit gaf me vertrouwen; vertrouwen in het proces, vertrouwen in hoe ik ten opzichte van het proces sta en vertrouwen in mezelf.

Dank Barbara, veel dank, voor je hulp, feedback en vertrouwen. Het heeft echt veel voor mij betekend."

 

 

Individuele coaching, misschien ook iets voor jou?