"Ik kwam maar geen geschikte partner tegen", zegt Noor (39), sinds een half jaar bewust alleenstaande moeder. "Mijn relatie eindigde toen ik begin dertig was en daarna ontmoette ik alleen maar getrouwde mannen of mannen met bindingsangst. En ik wilde zo graag een kind.
Op m'n 37e was ik het zat. Het is nu of nooit zei ik tegen mezelf." Na lang wikken en wegen koos Noor voor een donor van de spermabank. "Dolgelukkig was ik toen ik zwanger was. En het alleenstaand moederschap valt me tot nu toe reuze mee."
In Libelle zes portretten van gezinnen nieuwe stijl, waaronder een bewust alleenstaande moeder.
Gezinnen bestaan niet meer standaard uit een vader, een moeder en twee kinderen.
Sinds de jaren zestig is het gezin nogal veranderd. Inmiddels zijn we vijftig jaar verder, en zou je verwachten dat 'nieuwe gezinnen' volledig geintegreerd zijn in de samenleving. Niets is echter minder waar.
Nieuw gezin vs heterogezin
Uit recent onderzoek van Movisie, het kennis- en adviescentrum voor maatschappelijke ontwikkeling, blijkt bijvoorbeeld dat dertig procent van de professionals werkzaam in onderwijs,
zorg of welzijn, een roze gezin niet gelijkwaardig vindt aan een heterogezin.
"Er wordt gedacht dat het voor een kind beter is om zowel door een vader als een moeder te worden opgevoed", zegt onderzoeker Hanneke Felten. Dat is een veronderstelling die nog steeds heerst onder de bevolking, terwijl onderzoek het tegendeel aantoont. Kinderen van lesbische ouders hebben niet meer problemen dan kinderen van hetero-ouders, integendeel. In roze gezinnen komt veel minder lichamelijk en geestelijk misbruik voor.
Volgens Felten heeft dat te maken met het feit dat de kinderen bij lesbische paren zo ontzettend gewenst zijn. De keus voor een kind wordt heel bewust gemaakt, en er gaat een lang proces aan vooraf waarin alle mogelijkheden worden overdacht.
Orthopedagoge Corine Bel is het met Felten eens: "Natuurlijk is het fijn voor een kind als het een ouder heeft van hetzelfde geslacht waarmee hij zich kan identificeren", zegt ze. "Maar als die er niet is - zoals bij roze gezinnen of eenoudergezinnen - dan is dat echt geen probleem. Zo'n rolmodel kan het kind ook ergens anders vinden. Veel belangrijker is het of ouders ruimte hebben voor een kind. En dan bedoel ik ruimte in hart, agenda, huis en hoofd."
Kwetsbaar
De kwetsbaarheid van nieuwe gezinnen zit 'm vooral in de reacties van buitenaf, benadrukken zowel de pedagoge als de onderzoekster. Felten: "ze krijgen soms te maken met roddels en vervelende opmerkingen. Daarbij worden aan lesbische ouders vaak hele impertinente vragen gesteld. 'Hoe is dat kind er dan gekomen?', wordt er dan bijvoorbeeld gevraagd.
Cijfers en trends
Van alle gezinnen is 19% een eenoudergezin (door scheiding, overlijden of bewuste keuze). Van die 19% is 83% een moedergezin, 17% een vadergezin. Steeds meer kinderen worden geboren in een gezin waarbij de ouders niet gehuwd zijn.
[...]
Portret bewust alleenstaande moeder
Barbara Lammerts van Bueren (45) werd een Bewust Alleenstaande Moeder van Noor (10) en Zhong Bing (7).
“Voor mij was het altijd vanzelfsprekend dat ik moeder zou worden. Desnoods zou ik het alleen doen, riep ik voor de grap toen ik twintig was. Ik stond er geen moment bij stil dat dat uiteindelijk inderdaad zou gebeuren. Wel is die uitspraak altijd als een echo in mijn hoofd blijven hangen.
Toen ik begin dertig was, begon iedereen om me heen zich te settelen en kreeg mijn beste vriendin een kind. Dat vond ik geweldig voor haar, maar voor mij was het heel confronterend. Opeens werd heel zichtbaar wat ik het allerliefste van de wereld ook wilde hebben, maar wat ik niet had. Ik had al vier jaar geen vriend meer gehad met wie ik een toekomst voor mij zag. Ik heb een contactadvertentie in de krant gezet op zoek naar een leuke man om een gezin mee te beginnen. Ik ontmoette wel leuke mannen, maar het werd allemaal niets. Achteraf denk ik dat ik misschien wel een schaap met vijf poten zocht.
Uiteindelijk besloot ik alleen een kind te krijgen. Precies zoals ik het tien jaar eerder gekscherend had gezegd. Tien jaar geleden is Noor geboren. Ik vond het geweldig, was en ben nog steeds héél trots en ontzettend blij. Haar vader is een vriend die destijds heeft aangeboden mij te helpen. We hebben er maanden over nagedacht, alles tot in detail besproken en vastgelegd. Ze zien elkaar een paar keer per jaar en ze noemt hem ‘papa’. Ik wilde graag nog een kind.
Eén kind vond ik geen gezin. Vier jaar geleden heb ik een Chinees meisje geadopteerd, Zhong Bing. Mijn leven is heel intensief, maar ik geniet er met volle teugen van. Alleenstaande ouder zijn, heeft bepaalde voordelen: ik heb geen partner die mij kan teleurstellen. Ik weet precies waar ik aan toe ben. Ik kan helemaal mijn eigen koers varen. En het is duidelijk naar mijn kinderen toe: er is geen vader in de buurt tegen wie zij mij kunnen uitspelen.
Natuurlijk is er ook een keerzijde. Wat werk betreft heb ik een stap terug gedaan. Ik werk parttime als bestuursondersteuner bij een stichting en heb een eigen coachingbureau voor alleenstaande vrouwen met een kinderwens. Dat biedt de flexibiliteit die ik nodig heb om een ontspannen moeder voor Noor en Zhong Bing te kunnen zijn.
En ik heb nog altijd geen partner gevonden met wie ik de rest van mijn leven wil delen, dat is toch lastiger met twee kinderen. Het zou fijn zijn om een nieuwe liefde tegen te komen, maar ik heb geen moment spijt gehad van mijn beslissing om alleen moeder te worden. Ik ben heel gelukkig met mijn dochters.”
Bron: Libelle nr. 4, 21 t/m 27 januari 2011