In september 2009 ontmoette ik Caroline, als één van de deelneemsters aan de workshop Stilstaan bij je kinderwens. Caroline was toen 36 jaar oud, en voorzichtig begonnen om het idee van ‘samen met een man’ een gezin stichten los te laten.

Ruim acht jaar na die eerste kennismaking, sprak ik met Caroline over haar weg naar het moederschap.

Cécile deed een traject met drie gesprekken:

doelgericht nadenken en voelen

"Barbara heeft me ontzettend geholpen om doelgericht na te denken en te voelen over mijn kinderwens. In 3 gerichte coachingsessies lag de focus voor mij vooral op ‘zou ik deze wens alleen ook willen proberen te vervullen?’. Ik ervoer bij Barbara de ruimte om daar op allerlei manieren naar te kijken en mijn gedachten over te ordenen.

rust en houvast

Uiteindelijk ben ik voor mijzelf uitgekomen op ‘het feit dat alleen een kindje krijgen mogelijk is, betekent niet dat ik dit ook zelf wil’. Het gaf me ontzettend veel rust toen ik die zin op een moment tijdens een sessie uitsprak, en deze geeft me nu ook houvast.

logisch verdriet 

Ik voel wel verdriet over de niet-vervulde wens. Het hielp me dat Barbara daarin liet zien ‘maar dat is toch ook heel logisch?’.

Haar nuchtere aanpak en uitgebreide ervaring bij het begeleiden van vrouwen over dit onderwerp waren voor mij de belangrijkste redenen om dit traject met haar in te gaan, en ik ben zeer blij dat ik deze coaching bij haar heb kunnen doen."

 

 

Individuele coaching ook iets voor jou?

Op 29 mei 2013 schreef psycholoog Jolet Plomp op haar blog* een recensie over mijn boek Geen partner, wel een kinderwens:

 

"Ik las een boeiend boek dat ook nog eens heel nuttig en deskundig is. Daarom wilde ik het hier bespreken. Vervolgens stelde ik het schrijven van die recensie eindeloos uit. Dat kwam door het onderwerp: moeder worden zonder man.

Zo ben ik opgevoed – eerst is er liefde, en dan komen de kinderen. De praktijk was vaak anders - toen al en altijd al. Veel vrouwen voedden alleen hun kinderen op, maar meestal was dat het effect van het overlijden of anderszins onbedoeld afwezig zijn of verdwijnen van de vader. Ze hadden er niet positief voor gekozen; hoogstens hadden ze bij een ongewenste zwangerschap besloten geen abortus te plegen.

Tegenwoordig kunnen vrouwen wel zelf kiezen voor manloos moederschap - dankzij emancipatie, economische zelfstandigheid en de stand van de medische wetenschap. ‘Bam’ worden ze genoemd, deze bewust alleenstaande moeders.  En er komen er steeds meer van.  Het is begonnen in de jaren tachtig, toen ze overigens bom heetten – bewust ongehuwde moeders.

Het is zeker niet makkelijk om te kiezen voor alleenstaand moederschap. Dat wordt duidelijk als je Barbara  Lammerts van Bueren leest. Het begin van de complexe besluitvorming is dat deze vrouwen  onder ogen zien dat ze niet bijtijds een man hebben gevonden om kinderen mee te krijgen.  Zo ontstaat het idee om ‘moederschap’ los te koppelen van ‘man’.   In ‘Geen partner, wel een kinderwens’ wordt dit proces helder en genuanceerd beschreven.  

Persoonlijke, morele en praktische overwegingen

Het boek geeft een verhelderende uiteenzetting van persoonlijke, morele en praktische overwegingen:

·         Wil ik alleen voor een kind kiezen?

·         Mag ik alleen voor een kind kiezen?

·         Kan ik deze vorm van moederschap aan?

·         Hoe ga ik dat doen?

Lammerts van Bueren is zelf al enige tijd bam en ze kent alle relevante wetenschappelijke research. Zelf heeft ze ook onderzoek gedaan. Daaruit komt naar voren dat de vraag ‘Mag ik dit wel doen?’  bam-vrouwen de meeste hoofdbrekens bezorgt.  Er is echter geen enkele studie die overtuigend aantoont dat het slechter voor een kind is om op te groeien bij een alleenstaande moeder dan bij een vader en moeder.  Wel weten we dat kinderen erbij gebaat zijn om op te groeien met minstens drie vaste vertrouwde volwassenen m/v die voor ze zorgen. (Hierover gaat het fascinerende boek ‘Een kind heeft vele moeders’ van Sarah Blaffer Hrdy.)

Wie alleenstaand moederschap overweegt  kan dit boek niet missen.

Maar het helpt ook als je nog niet weet of je het bam-schap wel wilt aangaan.

Wie zeker weet dat ze alleen een kind wil, helpt dit boek om alle beslissingen te doorlopen. Zo is er de keuze van de donor - dat kan een bekende man zijn, of een donor van internet, of je maakt gebruik van een spermabank (anoniem of niet).  

Vrouwen die al bam of bom zijn, zullen het ook prettig vinden om dit boek te lezen. Ze kunnen er veel in herkennen en het zal ze helpen om te gaan met onverwachte tegenvallers.

Zelfs als je helemaal niets bammigs overweegt is dit boek interessant. Het geeft namelijk een boeiend beeld van nieuwe ontwikkelingen in ouderschap, waarbij Lammerts van Bueren ook de historische context schetst. En je leest over andere vormen van ouderschap dan het alleenstaande, zoals adoptie en pleegouderschap door 1, 2 of 3 ouders.  Het zal niet lang duren of iedereen komt deze varianten tegen in de eigen omgeving.

Barbara Lammerts van Bueren doet dit onderwerp alle eer aan. Ze is compleet - alle vragen en gedachten die bij mij opkwamen tijdens het lezen, werden even later behandeld. Bovendien is ze heel realistisch en objectief – ze gaat er vanuit dat je nooit zeker kunt zijn van de beslissing tot alleenstaand moederschap. Ze heeft alle begrip voor aarzelingen en ze poetst die nooit weg.

Haar motto is: Je moet dit alleen doen als je het echt heel graag wilt, en dan nog raad ik je aan om eerst alle aspecten van je keus serieus te checken aan de hand van dit boek. Maar áls dat allemaal is gedaan en je verlangen naar een kind is nog even groot, dan is Lammerts van Bueren bemoedigend: bam is een reële mogelijkheid, die je leven kan verrijken.

Gezien al deze complexiteit en gevoeligheden heb ik door dit boek veel bewondering gekregen voor Barbara Lammerts van Bueren.  Ze moet een hele heldere geest hebben en haar gevoelens goed kunnen accepteren en hanteren. Dit boek is namelijk glashelder geschreven. Geen verhullende zinnen, geen kromme redeneringen, maar ook nooit domme simplificaties of irreëel optimisme.  Dit  boek is doordrongen van warme acceptatie en genuanceerde zorgvuldigheid.  Het verbaast me dan ook niet dat Lammerts van Bueren een praktijk heeft voor de begeleiding van alleenstaande vrouwen met kinderwens.  

Nog even over mijn uitstelgedrag bij het schrijven van deze recensie. De norm ‘elk kind heeft een vader nodig’ zit er bij mij diep ingebakken en dat heeft mijn levensloop sterk beïnvloed. Dat ik na de scheiding goede vrienden bleef met de vader van mijn toen driejarig kind spijt me niet, uiteraard.  Maar dat ik vlak voor mijn 40^ste mijn verlangen om nogmaals moeder te worden aan de kant schoof wegens gebrek aan een man… Het geeft me een kriebelig gevoel dat dit misschien niet echt nodig was."

 

Geen partner, wel een kinderwens;  handreikingen voor alleenstaande vrouwen die het moederschap overwegen, Barbara Lammerts van Bueren, 2012, uitgeverij Zhonoor.

Boek bestellen? Dat kan hier.

 

* de website (inclusief blog) van Jolet Plomp is niet meer online

Een kind krijgen met hulp van een bekende die donor voor je is: voor veel single vrouwen is dat een aantrekkelijk idee. Maar ook spannend en ongemakkelijk. Wie zou er voor jou donor kunnen en willen zijn? Waar moet je afspraken over maken? En wat als het anders uitpakt dan bedoeld?

Ik schreef er een boek over:

Donor bekend

Gids voor single vrouwen die een bekende donor willen voor het realiseren van hun kinderwens.

Verschenen in mei 2017, en te bestellen via deze link. 

"Ik vind je boek Donor Bekend echt heel erg fijn om te lezen. Wat staat hier veel informatie en ervaringen in over zaken waar je wel aan denkt maar het nergens kan opzoeken of navragen."

 

Wat eraan vooraf ging

De afgelopen jaren heeft de vruchtbaarheidsindustrie een vlucht genomen. Er kan veel, en steeds meer. Maar zou je alles wat kán ook moeten willen?

Denemarken

Eén van de aspecten is de (verdere) commercialisering van donorsperma, met name door de Deense spermabanken. De afgelopen periode is er veel aandacht voor geweest. Denk aan het artikel ‘Met één klik sla je een Deen aan de haak als zaaddonor’ in Volkskrant Magazine (januari 2015, volledige artikel alleen voor abonnees) en de BBC documentaire The vikings are coming (2015).

Ik begrijp heel goed dat de Deense spermabanken voor veel vrouwen een aantrekkelijke optie vormen: in tegenstelling tot de Nederlandse situatie, zijn er geen wachtlijsten, is er veel informatie beschikbaar over de donor en kun je zélf kiezen.

Toch merk ik dat ik ook moeite heb met deze commercialisering, met de schaalvergroting. Want waar in Nederland het maximum aantal nakomelingen per donor 20-25 is, kennen de Denen geen maximum. Per land worden de regels gerespecteerd, maar omdat de business internationaal is, tellen de quota van alle landen op…

En wat betekent dit voor een kind? Dat er zaad is uitgezocht uit een catalogus, dat donoren (mede) om het geld hun zaad doneren, dat hij of zij ongelooflijk veel halfbroertjes en –zusjes kan hebben…

Ik heb geen antwoorden op deze vragen, maar voel wel een sterke behoefte om een alternatief meer onder de aandacht willen brengen. De bekende als spermadonor.

Een bekende donor – de C-donor

Wat of wie is een bekende donor? Dat varieert. Van iemand met wie je al jaren goed bevriend bent, tot iemand die je nu nog niet kent, maar met dit doel gaat zoeken. En alle gradaties daartussenin.

Bij een bekende donor ontstaan kinderen vanuit een persoonlijke betrokkenheid, uit de band ot het contact tussen mensen die elkaar iets gunnen. Binnen de menselijke maat van kinderen krijgen. Met gevoel.

Ook mijn eigen ervaring speelt hier een rol in: alweer heel wat jaren geleden bood een vriend (samen met zijn toenmalige vriendin) aan om donor voor mij te zijn. Ik wist niet wat me overkwam!! Deze zomer wordt mijn (oudste) dochter 17…

In alle tussenliggende jaren is de donor (en zijn – later ook nieuwe – vriendin) vanaf de zijlijn bij mijn gezin betrokken geweest. In alle openheid en op een ontspannen, vanzelfsprekende manier. En dat is voor mijn dochter en voor mij van onschatbare waarde.

Waarom een bekende donor?

Waarom zou je voor een bekende donor kiezen? Daar kunnen verschillende redenen voor zijn: om een beeld te hebben bij die andere 50% genetische inbreng, om je kind al op jonge leeftijd de kans op contact met de donor te bieden, om het minder ‘klinisch’ te laten zijn.

Boek met handreikingen

Alle vrouwen die graag een bekende donor zouden willen, en al die mannen die potentieel donor zouden kunnen zijn, wil ik een handreiking bieden in de vorm van een boek, met daarin een combinatie van ervaringen en concrete informatie.

De ervaringen van alleenstaande vrouwen met een kinderwens die kozen voor een bekende donor. Ervaringen van mannen die zichzelf aanboden als donor, of gevraagd werden. Wat heeft het hen gebracht? Hoe hebben ze het aangepakt, en hoe is het hen vergaan toen er eenmaal een kind geboren werd. 

Naast ervaringen vind je ook concrete informatie en praktische handreikingen: hoe vraag je iemand, of hoe bied je je aan? Waar moet je het met elkaar over hebben, hoe kom je op een goede manier tot een keuze? Wat kun je vastleggen? Wat moet je vastleggen? Kies je voor zelfinseminatie of een traject bij een kliniek? En: welke rol gaat de donor spelen en wat vertel je je omgeving over de (identiteit van de) donor?

De focus van het boek ligt op de donor uit eigen kring of via via. Er is ook een hoofdstuk gewijd aan het zoeken van een donor via internet.

Met dit boek hoop ik de drempel die velen ervaren bij de keuze voor een bekende als donor, te verlagen. Ik hoop dat vrouwen die dit willen, de moed te hebben een man te vragen (of voor mannen: een vrouw een aanbod te doen). Het is dan geen liefde, maar wel vriendschap, of in ieder geval een warme persoonlijke betrokkenheid, waar deze kinderen uit voortkomen. En dat voelt voor mij toch heel anders dan een Deense internetcatalogus.

 

nbd biblion recensie

'De auteur heeft een zeer grondig, helder boek geschreven over het zoeken en vinden van een spermadonor om een kind mee te krijgen. Gebaseerd op eigen ervaring en interviews die ze hield met andere vrouwen en een paar donoren. Wie zou er donor kunnen en willen zijn? Hoe ga je het gesprek hierover aan? Waarover moet je afspraken maken? En wat als het anders uitpakt dan bedoeld? Welke rol krijgt de donor in het leven van het kind en met welke juridische zaken krijg je te maken? Het boek bevat de delen Zoeken en verkennen, Verdiepen, Donor gevonden en Bijlagen (onder andere Instructie zelfinseminatie). Dertien hoofdstukken met titels als Waarom een bekende donor? Openheid en omgeving, Zwangerschap en bevalling. Gericht op de Nederlandse en Vlaamse markt. Sinds 2009 begeleidt de auteur Lammerts van Bueren alleenstaande vrouwen met een kinderwens in haar praktijk 'Alleen met kinderwens - Coaching & advies'. Zij is solomoeder van twee dochters. In 2013 verscheen haar eerste boek 'Geen partner, wel een kinderwens'. www.alleenmetkinderwens.nl'

Recensent: Iris Stekelenburg-van Halem

 

Je kunt het boek bestellen via deze link.

Behoefte aan begeleiding bij het zoeken naar een bekende donor? Dan is Traject C misschien iets voor je.