Vera heeft een traject gedaan met 6 coachingsgesprekken. Hier is haar terugblik:
Wat eraan vooraf ging
"Toen ik mijn individuele traject begon, spookte het idee van solomoederschap al langer rond in mijn hoofd.
Maar ik bleef hangen in mijn twijfels, angsten en in mijn verdriet om wat er niet was en wat er niet zou zijn.
Ik had mijn kinderwens voorzichtig gedeeld met een paar vriendinnen maar zelfs mensen die er voor mij heel erg toe deden en die ik bij me zou willen weten in het proces, zoals mijn zus, hadden geen idee wat mij zo ontzettend bezig hield."
Behoefte aan structuur en ondersteuning
"Ik liep vast en besefte dat ik iemand nodig had die mijn afwegingsproces structuur zou geven, iemand die een stukje met mij mee zou lopen, die mee zou denken en mij erop zou wijzen als ik in mijn bekende valkuilen zou trappen.
En juist deze ondersteuning heb ik de afgelopen maanden gedurende het individuele traject ervaren."
Happy thoughts en een stok achter de deur
"In een prettige sfeer waarin mijn kinderwens en ik er vanzelfsprekend mochten zijn, zorgden de gesprekken, tips en opdrachten ervoor dat ik me door de grote en kleine vragen werkte, stap voor stap en op mijn tempo.
Vrijwel in het begin kreeg ik bv. de opdracht om bewust stil te staan bij de positieve aspecten en de mooie momenten van mijn kinderwens.
Het lijkt misschien een vanzelfsprekend idee, maar mij hielp dat ontzettend. Als opdracht geformuleerd, moest ik hier dus (eindelijk weer) bij stil staan, en als opdracht geformuleerd, mocht het ook van mezelf.
Ik heb het allemaal in een klein boekje geschreven en koester mijn “happy thoughts” nog steeds.
De gesprekken waren “een stok achter de deur”, er was erkenning en herkenning, bevestiging en acceptatie."
Conclusie: ja ik wil (en mag en kan)
"Ik kreeg veel tips en informatie, en er waren de luchtige momenten die mijn kinderwens en alles daaromheen gewoner maakten.
In het begin van het traject had ik als doel geformuleerd dat ik uiteindelijk graag duidelijkheid wilde hebben, zij het ‘ja’ of ‘nee’. Ik wilde verder kunnen, welke richting het ook zou worden.
Nu heb ik over een paar weken een afspraak voor een intake bij een kliniek - het is dus ‘ja’ geworden.
Ja, ik wil dit.
Ja, ik mag dit.
En ja, ik kan het ook alleen.
Het was hard werken om hier te komen en uiteraard is mijn ‘ja’ nog steeds belast met angsten, twijfels en met de grote en kleine paniek-momenten die erbij horen (ook dat laatste heb ik geleerd)."
Solomoedergezin: anders, maar niet slechter of minder
"Als het allemaal zo loopt zoals ik hoop en ik echt moeder zou mogen worden, zal mijn gezin anders zijn dan ik altijd had gedacht en gehoopt, anders, dan mijn omgeving had verwacht, anders, maar niet slechter of minder.
Dit was een groot issue voor mij en daarom hebben wij er in de gesprekken uitgebreid bij stil gestaan.
De belangrijke mensen in mijn omgeving die er toe doen weten inmiddels niet alleen van mijn keuze, en de stappen die ik zet, ik mag ook rekenen op hun ondersteuning (iets wat nog steeds bijzonder voelt).
Ik heb de afgelopen maanden weer veel over en voor mezelf mogen leren en ben veel verder dan ik had verwacht te zijn.
Dat ik nu kan zeggen, dat ik echt wil gaan voor het solomoederschap, is het resultaat van een enorme ontwikkeling die ik m.n. aan de gesprekken en opdrachten gedurende mijn individueel traject heb te danken.
Misschien was ik er ook alleen gekomen, maar daar ben ik niet van overtuigd en anders had ik er zeker heel veel langer over gedaan."
Individuele coaching, ook iets voor jou?
Vandaag was ik te gast in het programma Studio MAX Live. We spraken over BOM en BAM - vrouwen (BOM is écht iets anders dan BAM), de grote vragen waar single vrouwen met een kinderwens antwoorden op moeten vinden én de reactie van de omgeving.
