Ik werd door een journaliste benaderd met de vraag of ik iets kon en wilde zeggen over vrijheid in relatie tot mijn keuze voor het moederschap, zonder man. 'Vrij' of 'vrijheid' waren geen woorden die ik zelf meteen zou kiezen, maar wel het overdenken waard.
Best leuk, om eens vanuit een voor mij wat onverwachte kant naar mijn keuze te kijken.
En ik kwam op twee dingen:
- de vrijheid die we in dit land hebben om keuzes vorm te geven: er zijn mogelijkheden om zonder partner zwanger te worden, op een verantwoorde manier
- de vrijheid om zelf keuzes te maken. Als het leven niet zo loopt als je gedacht of gehoopt had, kun je je slachtoffer voelen. Maar je hebt ook de keuze om andere wegen te onderzoeken en te gaan.
En zo sta ik deze week in de Margriet, als één van de geportretteerden in de reportage 'Vrijheid is voor mij...':
‘Ik heb altijd geweten dat ik moeder wilde worden. En ja, ik was het ouderschap liever samen met iemand aangegaan. Maar ik was begin dertig en alleen, toen ik de behoefte voelde om mijn kinderwens vorm te geven.
Op mijn 34e werd Noor geboren. Zes jaar later adopteerde ik Zhong Bing. Zij was tweeënhalf toen ze naar Nederland kwam. Haar babytijd was dus al voorbij en in praktische zin vond ik dat een voordeel. Alleen kinderen opvoeden is soms zwaar. Om medische redenen heb ik niet gekozen voor een tweede zwangerschap: ik moest fit blijven om voor mijn kind te zorgen.
Dat ik leef in een maatschappij, waarin je alleen zwanger kunt raken en als alleenstaande een kind mag adopteren, vind ik vrijheid.
Maar misschien zit vrijheid nog meer in jezelf. Alleen kiezen voor een kind betekent een ideaalplaatje loslaten. Ik zie het ook als vrijheid om daarover heen te stappen en mezelf toe te staan om een andere weg te kiezen. Ook al is het leven met kinderen in praktische zin minder vrij, omdat je eigen leven niet meer voorop staat, mijn oerverlangen is vervuld.’
Bron: Margriet, nr. 18, 27 april - 4 mei 2012